Wakacyjnie: Sunowo

Lata 80. XX wieku, jak sądzę. W latach 70., kiedy sam jeździłem nad Sunowo, takich instalacji plażowych tam nie było.

Do czego służył pomnik

Dopiero dziś znalazłem to zdjęcie w domowym archiwum. Widać na nim mojego ojca siedzącego w pomniku (tak!). To były lata 50. XX wieku. Pomnik 47. pułku piechoty (pisałem już o nim tutaj i tutaj) był wówczas bezimiennym poniemieckim obeliskiem z dziwną wanną u stóp zwężającej się ku górze kolumny. Dziś wiemy, że ta wanna miała w założeniu projektanta pełnić rolę wielkiej donicy z kwiatami. Pomnik istniał chyba do 1964 roku. Usunięto go na pewno przed 1965 r., kiedy to w XX-lecie PRL odsłonięto obecny pomnik stojący w parku od ul. Mickiewicza.

Wakacyjnie: parada żaglówek i Stamm’s Terrassen

Znalazłem piękne zdjęcie z lat 30. XX wieku. I od razu je Wam prezentuję.

Oprócz żaglówek widać tutaj chyba Stamm’s Terrassen tuż obok żagla ostatniej łodzi po lewej stronie.

Tak wyglądała jedna z najbardziej atrakcyjnych ełckich kawiarni. Jak ustaliliśmy na forum Serce Mazur, Stamm’s Terrassen mieściła się w miejscu obecnego hotelu Horeka.

I jeszcze jeden widok Stamm’s Terrassen, tym razem datowany dokładnie: 1929 rok.

Płotek na Konopnickiej

Oto ulica Marii Konopnickiej na przedwojennym zdjęciu. Wtedy nosiła nazwę Freystrasse. Po prawej stronie u dołu widać ogrodzenie, którego współczesny wygląd pokazałem na jednym ze zdjęć w poprzednim wpisie. W centrum zdjęcia budynek dzisiejszej cerkwi prawosławnej. Może ktoś wie, co mieściło się tam przed wojną. Na szczycie widnieje jakiś napis, jednak jakość zdjęcia nie pozwala na jego odczytanie. Domek po lewej stronie dziś już nie istnieje, kamienica po prawej ma się dobrze.

Spróbowałem powiększyć fragment ogrodzenia, lecz nie wyszło zbyt dobrze. Mam wrażenie, że wtedy między betonowymi słupkami był drewniany płotek i że pamiętam jeszcze takie ogrodzenia z dzieciństwa. Być może nie przy ul. Konopnickiej, może przy Gdańskiej.

Murki i ogrodzenia

Zachowało się Ełku trochę starych murków i ogrodzeń. W większości nie są to szczególnie atrakcyjne obiekty, ale ponieważ są stare warto je zachować w przepastnej pamięci internetu.

To murek przy ul. Dąbrowskiego oddzielający park kolejowy od wjazdu na peron towarowy.

A to po drugiej stronie tegoż wjazdu na peron. Murek stary, charakterystyczny pruski beton nie do podrobienia, lecz elementy metalowe chyba z lat 70. XX wieku.

To ul. Konopnickiej. Słupki stare, a elementy metalowe podobnie jak na poprzednim zdjęciu.

I ul. Zamkowa. Słupki tym razem nie betonowe, lecz kamienne. Są naprawdę stare, widać je bowiem na widokówce plebiscytowej z 1920 r. (tam po drugiej stronie jeziora). Tam też słupki wieńczy rura.

Ale bliżej mostu na słupkach pojawia się łańcuch, który robi wrażenie jeszcze starszego.

Łańcuch z innej perspektywy.

I tak, żeby lepiej było widać.

Detali czar (4)

Oto inna ełcka kamienica. Przy tej samej reprezentacyjnej ulicy. Stan jej fasady jest jednak bardzo kiepski.

Tak wyglądają zwieńczenia okien na II piętrze.

To powiększenie z poprzedniego zdjęcia.

Tynk już odpada.

Ale szczegóły wciąż jeszcze się zachowały.

A oto fasada kamienicy w całości.

I żeby nie było wątpliwości – numer: Armii Krajowej 40.

A tak  przy okazji – spójrzcie, jak gryzą się stare i nowoczesne drzwi.

10 tysięcy w sześć miesięcy

WordPress raportuje mi, że dziś po raz 10-tysięczny zajrzeliście na ten blog, od czasu przeniesienia go na WordPress.com. Stało się to niemal dokładnie po pół roku od tego momentu. Pierwszy wpis pod obecnym adresem ukazał się 25 stycznia 2009 r. To znaczy, że mam przynajmniej kilkudziesięciu wiernych Czytelników, a wiele osób zagląda tu sporadycznie. Dziękuję Wam. To znaczy, że warto opowiadać o Ełku poprzez fotografie i stare, i własne, i Błażeja, któremu dziękuję szczególnie.

I żeby nie pozostawiać Was bez obrazka, pokażę tzw. suchą pieczęć Ełku sprzed 1945 r. (dokładnie nie wiem, kiedy była używana :).

AK 35 wnętrze

Od stałego Czytelnika i Korespondenta, Błażeja, otrzymałem dwa zdjęcia z wnętrza jednego z mieszkań w kamienicy przy ul. Armii Krajowej 35. Autor usprawiedliwia się w mailu, że miał przy sobie tylko telefon komórkowy, więc jakość zdjęć nie jest najlepsza, ponieważ jednak temat jest świeży, zdecydowałem sie je opublikować. Dzięki, Błażeju.

We wnętrzach zachowały się stare, zapewne oryginalne sztukaterie na krawędzi ścian i sufitów.

…a także na środku, gdzie wisi żyrandol. Błażej zapewnia (w komentarzu do poprzedniego wpisu), że obecny właściciel mieszkania na pewno zachowa te stare ozdoby.

Armii Krajowej 35

Ten właśnie adres nosi kamienica, której detale prezentowałem w poprzednich postach.

Oglądając to zdjęcie, widzę, że mógłbym poświęcić jej jeszcze więcej czasu.

Tak wyglądają zwieńczenia okien.

A tak balkonowa balustrada (to niestety tylko powiększenie fragmentu zdjęcia pokazującego cały budynek, skontrastowałem je w programie graficznym, żeby lepiej było widać skomplikowany wzór balustrady).

Powinienem był jeszcze zrobić zbliżenie elementów drewnianej konstrukcji dachu. Cieśle też się przyłożyli do roboty, mimo że przecież z poziomu ulicy ich staranność jest prawie niewidoczna.

Detali czar (3)

I jeszcze jeden szczegół z tej samej kamienicy.